კაცი, რომელიც ქალაქში სიარულის დროს ცდილობს იყოს თავაზიანი და ყველას გაუწიოს სამსახური, არ რჩება დრო მისთვის განკუთვნილი სამუშაოს შესრულებისათვის. ერთი შეხედვით გია ნიჭიერი, გულისხმიერი და საყურადღებო კაცია. მუშაობს საოპერო ორკესტრში და უკრავს ისეთ ინსტრუმენტზე, რომელიც არ საჭიროებს მის მუდმივ თანდასწრებას. ერხელ უნდა ჩამოკრას ინსტრუმენტს და გაუშვას ხანგრძლივი პაუზა, ხოლო მეორედ უნდა ჩამოკრას ფინალის დროს. ყოველივე ამის შუალედში მას ააქვს მრავალი თავგადასავალი, როგორც დადებითი, ისე უარყოფითი, მუდამ ვიღაცას რაღაცას პირდება: ძმა–ბიჭებს, გოგონებს, მოხუცებს, უცნობებს თუ ნაცნობებს. ცხოვრება უქმად გადის. არც თავისი თავისათვის ვარგა და არც სხვისთვის. გიას სიკვდილიც ისევე უაზროა, როგორც ცხოვრებაში მის მიერ გატარებული ყოველი წუთი.