მეორე მსოფლიო ომის დროს მამაკაცების გარეშე დარჩენილ გურიის ერთ სოფელში დარდი და სიდუხჭირე დაისადგურებს. ცხოვრების სიმკაცრე ობოლ სოსოიას ადამიანებისადი თანადგომას ადრე ასწავლის. ზრუნავს მარტოხელა მამიდაზე, ბავშვობიდან თანშეზრდილ უსინათლო ხატიაზე, სულით ავადმყოფ უპატრონო ბეჟანაზე, დაჭრილ რუს ჯარისკაც ანატოლიზე. ტყეს შეფარებული დეზერტირი, ყოფილი ბრიგადირი დათიკო სოსოიას მამიდა ქეთოზე შეყვარებულია და ანატოლიზე იეჭვიანებს. ანატოლიზე მოქნეული დანით ბეჟანა შემოაკვდება. მთავრდება ომი. სოსოიას სწამს, რომ ცხოვრება გამოკეთდება, ხატიას თვალი აეხილება და ცხოვრების გზას მასთან ერთად გაივლის.