უცხოეთიდან ახლად დაბრუნებული თარაშ ემხვარი ტარიელ შერვაშიძის ოჯახს ეწვევა, სადაც სიყრმის მეგობარი თამარი ეგულება. შერვაშიძეებს თარაშის გამზრდელი და ძიძიშვილი, კაც და არზაყან ზვამბაიებიც სტუმრობენ. არზაყანს კომკავშირლობისა და სოფლის კოლექტივიზაციაში მონაწილეობისათვის ძმები თარბები მოსაკლავად დასდევენ. მას უსიამოვნება აქვს მამასათანაც, რომელსაც არ სურს ქონება კოლექტივს გაუნაწილოს. არზაყანისაგან განსხვავებით, თარაში ახალ ცხოვრებაში თავის ადგილს ვერ ხედავს. მისი ერთადერთი იმედი თამარია. თამარი მამასთან ერთად თბილისს გამოემგზავრება, თარაშს აღიზიანებს თამარის სწრაფვა გართობისაკენ, სთხოვს შეინარჩუნოს მისთვის ძვირფასი ოცნების ქალიშვილის სახე და რაკი თამარი ნაწნავებს მაინც მოიკვეცს, მაინც არ დასთმობს ქალაქური ცხოვრების წესს, იმედგაცრუებული სოფელს უბრუნდება. კაც ზვამბაია შეიტყობს, რომ მას გაკულაკებას უპირებენ და საკუთარი ხელით ხოცავს ხარებს. შეთქმულები მისი ოჯახის ამოწყვეტას გადაწყვეტენ, არზაყანსა და თარაშს თავდამსხმელები, ძმები თარბები შემოაკვდებიან და იძულებულნი ხდებიან თავი სვანეთს შეაფარონ. როდესაც თარაში იგებს, რომ ფეხმძიმე თამარი კვდება, მის სანახავად წასვლას გადაწყვეტს, ენგურის გადალახვისას მდინარე ცხენიანად შთანთქავს მხედარს.