კოლმეურნეები ყურძნის მოსავლიანობის ასამაღლებლად ვაზის ჯიშების განახლებას გადაწყვეტენ, ძველი ვენახების აჩეხვაში პიონერებიც ეხმარებიან. გამოცდილ მევენახეს, პაპა გიგიას ვაზის განახლების მნიშვნელობა კარგათ ესმის, მაგრამ საკარმიდამო ვენახის ამოძირკვა არ სურს, რომელთანაც მისი ახალგაზრდობის მოგონებებია დაკავშირებული. პაპის ურჩობით შეწუხებული დათო ვაზის აჩეხავს თვითნებურად დაიწყებს. პაპა მკაცრად დასჯის, მაგრამ როცა შვილიშვილს მეგობრებიც გაკიცხავენ, გიგია დათმობს და ვენახს საკუთარი ხელით აჩეხავს.