ოფიციალური სახელი: ლუკა რაზიკაშვილი
დაბადების თარიღი: 14 ივლისი, 1861
გარდაცვ. თარიღი: 27 ივლისი, 1915 (54 წლის ასაკში)
დაბადების ადგილი: სოფელი ჩარგალი, ახლანდელი დუშეთის რაიონი.
8 წლამდე ჩარგალში იზრდებოდა. სწავლობდა თელავის სასულიერო სასწავლებელში. 1877 – 1879 წლებში – თბილისის სამასწავლებლო ინსტიტუტთან არსებულ ორკლასიან სამოქალაქო სასწავლებელში. 1883 – 1884 წლებში პეტერბურგის უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტის თავისუფალი მსმენელი იყო. ხელმოკლეობის გამო დატოვა უნივერსიტეტი და დაბრუნდა სამშობლოში. ვაჟას პირველი კორესპონდენცია “წერილი ხევსურეთიდან” 1879 წელს დაიბეჭდა (“დროება” №1); პირველი თარგმანი ერკმან-შატრიანის მოთხრობისა “ფეოდალის აღზრდა” – 1880 წელს (“ივერია”, № 4); პირველი ლექსი “მეომარი” – 1881 წელს (“იმედი”, № 3 – 4); პირველი მოთხრობა “სურათი ფშავლის ცხოვრებიდან” – 1881 წელს (“დროება”, № 184). მისი შემოქმედება XIX საუკუნის ქართული კრიტიკული რეალიზმის უმაღლესი საფეხურია. პოეტის მხატვრული მსოფლგაგების ქვაკუთხედია ხალხურობა და რეალიზმი; ქართველ პოეტთა შორის ვაჟა ყველაზე ღრმად ჩასწვდა ბუნების საიდუმლოებას. ვაჟა-ფშაველას პოეზიაში სრულყოფილად განხორციელდა XIX საუკუნის ქართული ლიტერატურის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მიზანდასახულება – ეროვნული ეპოპეის შექმნის ამოცანა. ამ თემას ეძღვნება მისი ეპიკური პოემები: “ალუდა ქეთელაური” (1888), “ბახტრიონი” (1892), “სტუმარ-მასპინძელი” (1893), “გველის მჭამელი” (1901) და სხვ. ვაჟას პოეტური სტილი მკვეთრად გამოირჩევა მთელი XIX საუკუნის ფონზე. უნიკალური შინაარსისაა XIX საუკუნის ქართული ლირიკული პროზის ნიმუშები: “შვლის ნუკრის ნაამბობი” (1883), “ხმელი წიფელი”(1888-1889), “ქუჩი” (1892), “მთანი მაღალნი” (1895) და სხვ.; დრამატული ნაწარმოებებიდან აღსანიშნავია დრამა “მოკვეთილი” (1894); იგი დაუზარებლად კრებდა და აქვეყნებდა ხალხური პოეზიის ნიმუშებს “ლაშარობა” (1888), “ფშავლები”– “ძველი და ახალი ფშავლების პოეზია” (1896) და სხვ. მისი ნაწარმოებები თარგმნილია ინგლისურ, ფრანგულ, რუსულ და გერმანულ ენებზე.