ფილმი თავის ჩარჩოებში თავისუფლად იტევს იმპროვიზაციებს, როგორც გასული საუკუნის ეროვნულ-გამანთავისუფლებელი მოძრაობის ხალხთა მასების რევოლუციური გამოფხიზლების თემაზე. ასევე თანამედროვე ადამიანის სულიერი მდგომარეობის ტრაგიკულ სიმართლეს. ავტორები წვდებიან სამოქალაქო ომში ჩათრეული საზოგადოების საგანგაშო მდგომარეობის არსს. საზოგადოების, რომელშიც უნდობლობა, მტრობა. უიმედობა გამეფებულა.
1979 – მანჰეიმი, ფიპრესის ჯილდო, “ოქროს დუკატი” საუკეთესო რეჟისურა და კინოს საერთაშორისო კინოფედერაციის ჯილდო