მტერი ნახირს გაიტაცებს, ჩერმენი დაჭრილ მეგობართან ერთად, მთიდან ძლივს ჩამოაღწევს. მოხუცი ხაჯის დაადანაშაულებს, რომ მტრის წინააღმდეგ თოფი ერთხელაც არ გაუსვრია და ჩერმენს ადათის თანახმად სოფლიდან გააძევებენ. გადახვეწილი ჩერმენი ხელით მოგუდავს ვეფხვს და გზად მიმავალ მხედარს გადაარჩენს. სიმამაცისათვის სოფელი დანაშაულს აპატიებს… ხაჯი, რომელიც ხანჯლის ტყორცნაში გამარჯვებულს თავისი ქალიშვილის, აზაუს ხელს დაპირდება, სიტყვას ვეღარ გატეხს და ქალს ჩერმენს მიაკუთვნებს. ქორწილს მტრის თავდასხმის ცნობა წამოშლის. ჩერმენი საომრად მიიჩქარის. ბრძოლიდან შინ დაბრუნებულს მოშურნე ზურგიდან ესვრის და კლავს.