ძველი თბილისის ერთ ეზოში ბებერი მეზურნეები ცხოვრობენ. შვილები ომში დაეღუპათ. შთამომავლობის გარეშე დარჩენილებს მხოლოდ მათზე მზრუნველი ერთგული მეუღლეები შემორჩათ. წარსულის მოგონებებით საზრდოობენ, ხან ზურნას ააკვნესებენ, ხან ბაიათებს დაამღერებენ. მწუხარებას გამოთნ ახალგაზრდებზე, რომლებსაც ტრადიციული საკრავები აღარ იზიდავს და უცხოურს ამჯობინებებ. ძველი მეგობრები ყოველი ახალი დღის გათენებას სევდანარევი სიხარულით ეგებებიან.